هیچگاه فراموش نکنیم که مردم، وقتی طغیان میکنند، همیشه جلوترند: نه فقط از جامعهشناسها بلکه از سیاستمدارها هم. متن زیر، ترجمهی سخنرانی لوک بولتانسکی در دانشگاهِ تابستانیِ حزب نوی ضد سرمایهداری (NPA: Nouveau Parti Anticapitaliste) است. «دانشگاه تابستانی» نامی است که احزاب فرانسه به سمینارهایی میدهند که معمولا در تابستان و در زمان تعطیلی جلسات دولت برگزار میکنند. در متن زیر اشارههایی چند به حزبها، شخصیتها، رویدادها و شخصیتهای داستانی فرانسوی میشود. اما از آنجا که درک منظورِ صاحبسخن در گرو اطلاع داشتن از جزئیاتِ این اشارهها نیست، به توضیحی مختصر بسنده کردهام. این سخنرانی در تاریخ ۲۶ اوت ۲۰۱۱ ایراد شده است و در شمارهی ۱۵ (سال ۲۰۱۲) مجلهی انتقادی کمونیستی کُنترُتان (contretemps.eu) به چاپ رسیده است. سردرگمیِ علوم اجتماعی در مقابل مسالهی رویداد اجازه بدهید بگویم موضوعی که با نبوغی زیرکانه روی بروشورِ برنامهی «جامعهی لوییز میشل» (Société Louise Michel - نام سازمان فرهنگی غیر دولتی است با تمایلات چپ -م) نوشته شده است، واقعا ترسناک است [اشاره به عنوان سخن